Kalbin Aynası. 01.01. 03.11.2024
Kalp, insanın en sessiz şairi,
Her atışı bir cümle, her çırpınışı bir şiir.
Ne dil anlatabilir onu, ne de gözler,
Sadece hissedersin, derinlerde gizli bir hüzünle.
Kalp, en ağır yükleri taşır,
Sessizce çatlar, ama kimseye duyurmaz.
Bir bakışta anlatır ne gördüğünü,
Bir özlemde yırtılır, ama yine susar.
Gözler yalan söyleyebilir,
Sözler bir kılıç gibi kesebilir.
Ama kalp, dürüsttür her daim,
Ne bir eksik, ne bir fazla, olduğu gibidir.
Aşkta kaybolur bazen,
Sevgide büyür, acıda küçülür.
Her seferinde yenilenir,
Yine de eski bir yara izi kalır.
Kalbin aynasında yansır gerçek,
Ne güzellik, ne zenginlik,
Sadece o saf, çıplak,
İnsanı insan yapan tüm duygularıyla.
Ve bil ki, kalp yıkandığında,
Ne suya ihtiyaç duyar ne de sabuna.
Sadece sevgiyle arınır,
Ve o zaman, insan yeniden doğar.
Nilgun Şirin 2
Kayıt Tarihi : 3.11.2024 01:02:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!