Kalbin aydınlığından ancak düşüncenin yansımasına ulaşılır.
Her ne kadar aydınlıkta olsada insan,
bu gerçek bilince ulaşmak anlamında değildir.
Karanlık,anlık bir sureti geçiştir ve bilinmez dış bir yansımanın gölgesi daima yaşamın şeklidir.
İnsan kendi varlığına baktığında dahi nice gölgeleri vardır.
Oysa kendi varoluşunun yansımasıdır en yüce ışıktan yansıyan karartılar.
Yaşamda net bir bakış gerçeği göstermeyebilir.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta