Kalbin Acısı Şiiri - Yavuz Selim Sabbah

Uçar kelebekler delice göğe.
Nasılsa biraz sonra ölecekler.
Dillerinde sitem var, dünya böyle.
Umutlar birgün elbet sönecekler.

Belkide bitecek dünyada gamım.
Göçecek üstüme sinen kederim.
Şişeye dumana sığmaz efkârım.
Sıcağa muzdarip buzdan beterim.

Sarılır avunurum hayal işte.
Taht kurmuş yalnızlık benim odama.
Uyanır ağlarım her saat beşte.
Geceler arka çıkmaz bu adama.

Izdıraptan kurtulmanın yolu var.
Hür olup kurtulamamak acıdan.
Bu odaya her türlü efkâr sığar.
Genzimi yakan, duman değil sevdan.

Acı bu, imtihanın en zirvesi.
Sızlatır, ağlatır, yada inletir.
Feleğin birgün, diner mi öfkesi.
Kalbin acısı, ömrümü tüketir.