Kalbin Şiiri - Özlem Deniz

Aklın...kaybolsa ne kolaydı
Dağılmazdı yar gözlerinde
Usanmadı güzelliğin..
Mucizeydi belki de
Kollarında acıtıp yalanı
Gerçeğe uydu gözlerin.

Yolları toz sabahlara
Alıp başını git umutlara
Kaçamaz duramaz yapamazsın
Yağsa da kaderin elemle gözlerime
Ağladıkça akar sanmıştım
Gözlerindeki kara mısra

Elindeki ölümle hayat
Hayatına kattığın kadar aşk
Feda sabır vefa
Öfke kin cefa
Gözünün rengidir aslında

Bir küçük köpek yavrusu
Daha gözlerini bile açmamışken
Ellerinde soğumaya başlayınca vücudu
Gördün anlaması zor olanı içinde
Yaşamaktı hediye

Ne yapacak şimdi kalbin?
Yaşayacak mı duracak mı?
Elinde yok avucu yara...
Ne kadar sevse de
Sunamaz dünyaya sevda

Bekle zamana karşı olgun
Önce yağmurun yanar
Sonra yalnızlığın...
Saklan acılarından
Avunma sakın!

Affeder küskünlüğünü hayat
Ve senin duyduğun sesler,
Gördüğün şeyler,
Bildiğin ve unuttuğun,
Güldüğün ve acıdığın...
Bir şey kucaklar hep
Sen bilmediklerinle savaşırken
Özlem Deniz Özak