Kalbimin Zaferi Şiiri - Kübra Arıkan

Hayaller umutlara emanet
Bende el değmemiş gönlüne
Kalbimin ilk zaferi seni kazandığım gün
Belki senin de bana ilk yenilgin
Bilmez mi meftun olduğumu deli divane gönlün?
Evimin her odasında senden bir bölüm
Yürüdüğün yollara, ayaklarım kördüğüm
İlmek ilmek sevgini içime ördüğüm
Şu Dünya da bütün güzellikleri kendinde sanır
Görse bana olan bakışını, oracıkta kıskanır!
Kalbim pervane olmuşken etrafında
Bedenim senin kollarında yaşlanır
Nefesin kulağımda en güzel ahenk
Ayrılmasın ellerimiz sonsuza dek
Ritim tutsun, hiç solmasın kalbindeki renk
Tutuşsun küle dönsün sözümüzden dönersek.