Kalbimin tıknaz liriği Şiiri - Fuad Çalbay

Kalbimin tıknaz liriği
Bir can sesidir
Beni şehirle düşüncelerimden
Ansızın uyandıran,
Bir guguk kuşu dalgınlığımı,
Vurup, vurup durduğum kaygılarımı.

Bir kış geyiği gibi yorgunum,
Uzanıp dinlenmek isterim güneşinde
Bir deve kuşu yuvasında
Bir kenti yorgun arkın itiyorum bakışlarınla
Kaburgalarım bir cin sepeti
Ne yana dönsem kıvranır
İçimdeki sancı
Bu sarı yekliğe sen ne dersen de sevgilim
Ben sensizlik öbeği derim
Bu çorak tilki kurnazlığı
En sensiz yerimden keser beni
Tutup yarını
Günü kapatan ayaklarının altına
Bir ecem atlası gibi sermek isterim
Yalnız bu, kısrak saltanatı bu kişneyen tutku
Çiğniyor çocukluğumu
Yıldızları bir ığrip eğrisinden tutup geviş getirmek ister
Yıkıp geçtin köprülere
Serilip akan Volga benim
Ah… Sevgili sesimdeki bu yoksulluk
Bir kemanın ağlamasından beter
Ben yesseni değilim
Edemem Yoldaşlık baküse
Ve hiçbir otel kabul etmez bu yalnızlığı
Bir barut öfkesi bu anla,
Dağılmak istiyorum göz bebeklerinde
Bu sensizliği kaç karınca çeker yuvasına?
Kaş kuş uçar dargınlığa ve kedere?
Gümüş bir inçi kefali gibi kıvradığım şu tuzlu su
Solgun keder bulutlarında balon yapan o mutsuz çocuk benim.