"kalbimin Sığınağı"hikâye

"KALBİMİN SIĞINAĞI"
Yağmur hafif hafif yağıyordu o akşam,
Sokaklar boş,ama hava taze ve temizdi.
Kadın,eski bir bankta oturmuş,
Gözlerini gökyüzüne dikmişti.
Düşünceleri,geçmişin ve geleceğin arasında gidip geliyordu.

Her şey yorgun ve karmaşık görünüyordu.
Ama içindeki bir şey, bir umut,sessizce parlıyordu
Kalbi biliyordu,yorgunluk, yalnızlık,hüzün.
Hiçbiri sonsuza kadar sürmezdi.

O an bir ses duydu, yavaş ama kesin.
"Merhaba."
Bir tebessüm başını kaldırdı,
Karşısında,hafif ıslak saçlarıyla,gözlerinde sıcak bir ışık taşıyan biri vardı.
Daha önce hiç tanışmamışlardı,ama bir anda bir bağ oluştu aralarında.

Sanki yıllardır bekleniyormuş gibi...
Sözleri yumuşak,bakışları derin,gülüşü huzur veriyordu.
Günler geçti,her karşılaşma biraz daha anlam kattı hayatlarına
Ama yollar,kader bazen zorlayıcıydı,
İkisi de biliyordu; aralarındaki bağ özel, ama kolay değildi.

Bir akşam,kadın yağmur altında yürürken,bir mesaj geldi;
"Kalbin burada hep seninle."
Sanki bütün yorgunluğu bir anda uçmuştu.
Yağmur, artık sadece yağmur değildi
Kalbinin içinde büyüyen bir sevgi gibi ısınıyordu
Kadın,gökyüzüne baktı ve fısıldadı;
"Sen benim sığınağımsın..."
Yorulduğum her an,düşündüğüm her an,kalbim sana dönüyor.

Ve o günden sonra,hayatın karmaşası içinde bile,
Kadın ve sessiz sevgi,birbirinin içinde huzur buldu.
Çünkü bazı insanlar vardır,
Bir ömür yetmez belki,ama kalbin hep hatırlar,
Gerçek huzur,sevenin varlığını hissettirmektir,
Sevginin sessizliğe bile sığdığı yerde saklı olduğunu anlar kadın.

14.12.2025