Kalbimin rengarenk çiçeğiydin!

Sessizliğimi
Ne kadar içime akıtsam da
Bir çare sunmuyor perişan halime.

Düşüncelerimin
Ritminde, kalbimin solgun haliyle,
Ruhumun prangalar eşliğinde yozluğa sürüklüyordu.

Korkuyordum
Sana açılmaya, meramımı
Anlatmaya, gözlerinde canlanmaya,

Şefkatine uzanmaya
Çünkü günlerdir aranıyordum
Arkandan, yüreğimde nakşettiğin

Sevginin izlerinde
Senden kalan solumaların
Hasreti bağrımı hazin bir şekilde sızlatıyordu.

Saadet hanemizde
Hazanın sararmışlığı o kadar
Bariz bir şekilde görünüyordu ki,

Yüreğimden
Akan damlalar, dalı terk eden
Yaprak misali sinemi hicrana gark ediyordu.

Ne olmuştu
Bizlere, solgunluğun izlerinde,
Nefeslerin üşümeleriyle sevginin eksikliğine!

Bir zamanlar
Yılların hasretini deruhte
Etmek için bir solukta, kalbin vuzuhuyla,

Ruhumuzun
Süruruyla şefkatin sağnağında
Sabahlara denk usanmadan muhabbet eder giderdik.

Aşkın sayfalarında,
Halin nizamıyla umuda açılan
Tefekkür yolculuğuna çıkardık seninle gururla.

Mutluluğumuz
Mülahaza götürmez kıvamıyla
Bulutların nazarıyla kanatlanırdık beraberce.

Mali varlığımız
İki kilimden müteşekkil
Sayılacak kadar pek çok zayıftı.

Güz
Kapıya yaklaştı mı?
Ürperttiler kuşatırdı sol yanımı.

Senin
Halime vakıf olman sebebiyle,
Hamiyetini ruhumun enginline sererdin.

Babanın evinde
Alışa geldiğin safahatını
Bir gün olsun dillendirmeyen edeptin.

Her gün
Düşlerim yüreğimin
Naçarlığına kapı aralıyorsa da

Sen benim vazgeçilmez
Muhabbet elçimdin, kalbimin rengârenk
Çiçeği, umutlarımın vesilesi muhakemesiydin.