Kalbimin Paytahtı Diyarbakır

kalbimin paytahtı diyarbakır
hep gitmek isterim
orda bulunmak bana güç verir
hüzünler acılar ve tüm yaşanan trajediler için
gözyaşımı dökmek isterim gönlümün şehrinde

acılı bir coğrafyadır
her evde asılı durur bir veya bir kaç acı
veya izleri yada gözyaşları
yada donup kalmış bir gülücük

o coğrafyada yaşamak zordur ölümdür
orda yaşayanları yalnız bırakmak daha da zordur
iki kez öldürür insanı

her an bilinipte bilinmeyen yerden bir kurşun gelip
yedisinde mi yetmişinde mi diye sormadan bulur hedefini
yığılır kalırsın yere
kaldırılmanda yasak

acılarını da sevinçlerini de sesli dillendiremezsin
haykıramasın hüzünlerini
çekmek zorundasın tüm acılarını acılarla dolu sinene

yani yaşamak bu coğrafyada diri diri mezara gömülmektir
yasaklı olmaktır hor görülmektir işkence görmektir
seni senden vaz geçirmektir
geriye ya onurve ölüm kalıyor yada boyun eğmek

ey kalbimin şehri halkımın umudu diyarbakır
seni sana seslendim seni yazdım bilipte bilmeyenlere

12 eylül 2006