Kalbimin Kırıntıları Şiiri - Petaliza Ba ...

Eylülde aşkı dinlerim
Hüzünlü ve umutsuz bekleyiş
Ölüm yaklaşıyor
Hava birden bire sertleşti ağacın küçük perdeleri üşüyor,ölüyor
Onlar ölüp koparken evlerinden ağaçta bir hüzün
Yalnız kalmıştır artık
Kim bilir baharı görebilecek mi
Bir ümit var mı
Ağaç ölmezse bir ümidi var
Dayana bilir mi bu acıya direnebilir mi
Ben ağaç misali
Birbir kaybediyorum gülüşlerimi
Kalbimde hep kanar,yanar bu yara
Dinmez ki sessiz çığlıklarım
Umut tükenince yine çarpar mı bu kalp
Bulutlar bile ağladı,bak halime
Avuçlarımda kalbimin kırıntıları
Sevdan için bir nefes daha aldım
Artık kalbim yoruldu
Bu hüzünlü eylül gecesi
Kalbimin sessiz çığlıklarıyla sağır oldu kulaklarım
Duyamıyorum, ne bir söz ne bir ses
Gözlerim acıyor göremiyorum
Ümitlerim tükendi ölüyorum
Beni affet bu gece