Dünyanın güzelliği yetmiyor ömrümün çaresizliğine
Ağır basıyor hüzün bir tek geceleyin olmasa da
Burası evim değil ayağımda sürekli misafir terlikleri
Gün geçtikçe kalbimin kırbaç yemesi artıyor.
Mübarek bir kumaştır huzur
Derinde olsa demli de olsa bulmak istiyorum
Arıyorum çabalıyorum her santimine ihtiyacım var
Saatler geçtikte kalbimin kırbaç yemesi artıyor.
Döküldüm bir kere şimdi kim kazıyacak yerlerden
Şiirler yazdım okuyamadım geceleri titredi sesim
Kendimi arıyorum kendime ulaşamıyorum
Takvim sayfaları geçtikçe kalbimin kırbaç yemesi artıyor.
Terliyor gözlerim ne olacak halimi düşünmekten
Nereye gidersem gideyim orada var bir derin kuytu
Dünya bu kadar mı küçük sahi yüzüme bakanlar kuyu
Tanıdıkça kalbimin kırbaç yemesi artıyor.
Dünya sana hürmetimden değil bunlar senin eserin
Demedim bir şey yaptıklarında, edebimden çekindim
Haberlerdeki kundaklamalar oysa boşa değilmiş
Kısasa kısas olmadıkça kalbimin kırbaç yemesi artıyor.
Yalnızlığı tercih ediyorum
Oysa herkesten çokum.
Kayıt Tarihi : 1.8.2025 16:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!