Son Söz Şiiri - Tuğba Gündüz

SON SÖZ

Yıllarım arkamda kaldı, teneke kutuda.
Bülbülün gözyaşı sulasın gülümü.
Geçmişime arkamı dönüp gidiyorum,
Bilinmedik rotası olmayan bir yere.
Otogarda bilmediğim bir trene bilet aldım.
Bilette nereye gideceğim yazıyor ama ben bakmadım.
Vagonlar ardı sıra dizili paslı rayların üzerinde
Vakitsizce hareket etti, düdük sesiyle
Yavaş yavaş süzüldü raylarda.
Sanki anılarımın üzerinden gidiyordum.
Eski bir valiz elimde, içinde hatıralarım var,
Ama sen yoksun.
Dargınım bu şehre, vedalaşmadım, küsüp gidiyorum.
Yüzündeki gamzene anılarımı gömdüm.
Nefesimi ruhuna sardım.
Gecemin siyahını gülümün kırmızılığına gömdüm.
Güneşimi deniz gözlerinde batırdım.
Senden de gidiyorum, bu şehirden de vefasız.
Kör, sağır cümlelerin satırlarımı da alıp gidiyorum.
Çıkmaz sokakta bir gülüm kaldı
Kokusuna dayanamayan bülbülü ile.
Gül bülbüle gebe, tomurcuk dolu üzeri,
Paslı bir tenekede kaldı öylece.
Kör satırlarının saklandığı çıkmaz sokakta
Anılar kaldı bir çare.
Bu yıl en önemli notumu aldım
Eskimiş defterimin beyaz sayfasına.
Kara kalemle yazdım seni.
Ben düşmezdim bu kadar ama
Sevdam düşürdü seni el kapılarına.
Hiçbir acıya hasret kalmadım
Sayende, kalbimin acısına
Hasret kalışlarımın sızısı sarıldı.
Gözün dalarsa uzaklara, ufka bakıp kal,
Ahlarıma takılı kal, yollarımda
Sana yazdığım kanamış satırlara sarıl,
Gecene yorgan yap vefasızlığını.
Sana veda etmeden gidiyorum bu şehirden.
Bir gün buluşalım ama
Gelecek yıllarda, rakı sofrası kuralım,
Şerefelerde buluşalım.
Mutluluk günlerimize değil, ha!
Vefasızlığının şerefesi olacak o masada, kadehlerde.
Sevdamızda suçlu kim, bulalım.
Birisi bana gelsin, biri vefasız olana gelsin.
Ah ah yârimdin, şimdi yaram oldun.
İçtiğimiz rakılar yaksın bizi.
Her kadehte vefasızlığının biri yansın yüreğimde.
Rakı bardağının yanındaki su bardağında
Yüreğimin acıları gizli.
Mezelerimiz, ihanetlerin olsun.
Güneşimi kan deryasına batıran kadın,
Şerefeler sana gelsin.
Bülbülün gözyaşıyla sulansın artık gülümü.
Bu şehre veda etmeden gidiyorum.
Sen nasıl sevdasın, bilmiyorum.
İnandığım bir sevda idin yalan oldun.
Uykusuz geceler benim artık,
Zehir zemberek anılar bıraktın bana.
Beni unut, âmâ sevdamın ahını unutma,
Vefasızım…
Gayri meşru bir sevda olduk.
Küt diye bıraktın, neydi telaşın,
Yüreğim mi dar geldi.
Yoksa aşk dolu yazılarımın yolu mu dar geldi.
Hayâsız bir sevdam oldun.
Seni beklemek bir nevi ölmekti!
Bu bana binlerce gece ölmek demektir.
Bütün şehir aşkıma yansın.
Gülüm, güneş görmüyor artık.
Bir kere kaybettim ama kendimi bulmak için.
Bu şehre veda etmeden gidiyorum…