Kalbimin Fısıltısı Şiiri - Adem Aktaş

İşte o an son noktaydı...!
İşte o andı kalbimin artık atmak istemediği o an,
bitti dediğin o an
cehennemle tanıştığım gündü.
Ne olduğunu bile anlamadığım
ölenin ardından, gözlerimden akan yaşların birbiri ile yarıştığı.
Neydi kaybetiğim...?
Ben diyeyim dünyam sen de artık yaşamayan mosmor bedenim.
Kalkandı gözlerimin feri,
bedenimdi çaresizce sana yaşayan,
kalbimdi anlatabiliyormuyum durmadan sana atan...
Şimdi kim ağlayacak,
şimdi kim meraklanacak,
şimdi kim indirecek ulan sensizlikten yıpranmış cesedimi mezara...?
Allah'ın yok mu be...!
Hiç mi sevgin yoktu şu deli gönlüme...?
Dağların karlı yamaçlarından topladığım kardelendi rüyalarımda sana verdiğim..
Karanlıkta yaktığın tüm loş ışıklardı son anlarda yakaladığım
Bir kardelen kadar olamadın tanrıçam..
İki santimlik karın altından bile çıkaramadın kafanı,
yenik düştün rengarenk beynine....
Oysa ne kadarda derinden yemin etmiştik birbirimize,
kum gibi savrulduk ikimizde.
Neden yıktın beni niye umursamadın yokluğundan bezmiş kalbimi..?
Söyle bana yalandı değil mi gözlerindeki parıltı...?
Yalandı değil mi dilinin bana olan samimiyetliği...?
Yalandı de ne olur yenildiğinin ve beni unutmaya çalıştığının fısıltısı
Bende ağlıyorum de...
Oysa ne güzel şiirler yazmıştım yakamoz hitabındaki gözlerine
Olsun gözüm...
Utanırsın belki okuduğunda,
erirsin buz parçası gibi
Gözlerin şarıl şarıl terler beni hayal ettiğinde...!
Lanet edersin alnından öptüğüm elmas dakikalara
Unutursun herşeyi ve beni..
Ama unutamazsın yabancı mum ışığında dans ettiğimiz o son geceyi..
Kulağına fısıldadığım,
belkide senin hiç umursamadığın kalbimin sözlerini...
Sana tek bedduam;
ömür boyu gözlerimin hafızandan
kalbimin fısıltılarının kulağından silinmemesi....

SENA ARTIK YARIMSIN RUHUM...!