Kalbimin Dik Yokuşları Şiiri - Leyla Bay

Yorgun bir geçmişten gelmiştim
Tıpkı kışın gelişi gibi
Kimi zaman estim rüzgar gibi
Kimi zaman savruldum kar gibi
Kimi zaman yaprak döktüm
Kimi zaman da gözyaşı...
Kuruttu mevsimler dallarımı
Kuruttu vefasız bir yâr, sevinç gözyaşlarımı
Beni hep gülerken gördüğün için mi görmedin,
Yağmur bulutlarıyla dolu yüreğimin hıçkırıklarını
Beni hep gülerken gördüğün için mi bilmedin
gözlerimin buğusunu
Onun için mi yazdın gözlerimin buğusuna utanmazlığı
Onun için mi kazıdın vefasızlığı gözlerimin buğusuna
Onun için miydi bu acımasızlık...

Gülüyorum, konuşuyorum diye
Vurduğunda acımaz mı sandın ,
Hiç ağlamaz, hiç gözyaşı dökmez mi sandın gözlerimi
Kırdığında üzülmez mi sandın kalbimi ...

Tamam sustum, konuşmuyorum artık
Kalbimin dik yokuşlarından bir bir yuvarlanıyor şimdi gözyaşlarım
Oturmuş bir bankta, denizi izler gibi izliyor resmini gözlerim
Yalancı mavinin derinliğinde kaybetti adını adresini hayallerim...
Nefesini getiriyor bazı, denizden esen rüzgar
Sesini getiriyor bazı , martılar
Senin neyin olduğumu
Kimin olduğumu bilmeden
Zaten bir önemi de yoktu bunun
Sen de tanımadan, dokunmadan girmemiş miydin hayatıma
İzin dahi almadan yürümemiş miydin
Kalbimin tüm sokaklarında....

Tamam sustum, üç mevsim susup
Baharda açmayı bekleyen bir manolya gibi sustum
Tamam sustum üç mevsim susup
Karda açmayı bekleyen bir kardelen gibi sustum...
Her şeyin bir zamanı vardı bu dünyada
Bir sende yok olmuş, bir sende kaybolmuştu zaman kavramı
Bir sen zamansız gelmiştin
Bir sen vakitsiz gelmiştin ömrüme
Bir seni bekliyormuş sanki ruhum
Bir seni dilemiş sanki dualarım
Bir senin gidişine izin vermedi zavallı yüreğim...
Seni sahiplenen, sana inanan saf yüreğim
Beni kovdu içinden
Kendi içimde, kendime bir yer bulamıyorum
Kendi kalbimin sokaklarında, çaresiz kimsesiz, öksüz ,yetim bir çocuk gibi dolanıyorum...📌