Soğuk bir kis günüydü
Dışarıda gezerken rastladım ona.
Aslinda mevsimlerden sonbahardi ama.
Kışı yaşıyodu kalbim.
Onunla karşılaştigimda Kalbime baharın geldiğini farketmedim.
İçimde anlayamadiğım
Adını koyamadığım o his,o heyecan.
Kara kışım nasıl bahara döndü anlamadım.
Evet Dışarıda rastladım ona.
Yüzünu görmeden, tanımadan.
Sadece kalbinin sesine vurduğu güzellige.
Geçer diye dedigim o heyecan.
Daha da yakınlaştırdı beni..
Tanımadığın birine bu denli yakın hissetmek.
Hep varmış gibi.
Evet kara Kışım Bahara döndü.
Ama yaninda da bir çok keşkeleri hatırlattı.
Gerceklerin var olduğu korkuları,
İmkansızlıkları,yorgunluğu,
Daha anlatamadığım birçok duyguyu.
İnsan sonunun nereye gittiğini bilmediği yolda yürürken mü?
Yolun sonunun çıkmaz sokak olduğunu bildiği halde.
Biliyorum sonu olmayan bir hikaye,
Bildiğim bir son..
Ama vazgeçemiyorum.
Anlatamıyorum bunu kendime.
Öyle işte...
Kayıt Tarihi : 24.1.2025 14:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
27.11.2024 Saat.14:00
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!