Kalbimin ağzına yokluğunla vurdum

şekerli çayla
şekersiz çayın
arasındaki farkın farkına bakmamayı öğreneli
uzun zaman oldu
ama zaman da durdu
hemde bir acının en geçmez tarafın iken
hem acı hem sen
ikisi de bayağıdır aynı yerde demlenmekte
sensizlikte!
bilerek kalbimin ağzına yokluğunla vurdum!
ondan böyle ağır hasarlı oluşum
bundandır bil,
kalbimin tanınmayan cisimler arasında
en tanınmayan nesne oluşu.
şimdi seni yani bensiz kendini istediğin yokluğa at
seni duymayacağım
hissetmek tarafı sadece ciğerlerimde yara olarak dursun
sevgilim artık sevile bilirsin
yokluğunla değil
varlığınla öleme me beceriksizliğine zincirlendim.
şimdi istediğin kadar beni öldürme provalarını yap
senden benim gibi yüreğine yenileceksin
inanmadığın şeyle çarpılacaksın
aşk'la
hemde ben tarafından vurulacaksın
vurulduğum gibi sen tarafımdan
hiç ummadığın yerde
hayalim tarafından işgal edileceksin
yokluğum çökecek üstüne
ses edemeyeceksin
seveceksin öleceksin
seveceksin ölemediğin için kendine küfredeceksin.
bahaneleri dünyaya vuracaksın
ama sende biliyorsun
tek suçsuz suçlu sensin
ne benden ne senden göçe bileceksin
kanatların kırılacak
kuyular bile kabul etmeyecek seni
çünkü züleyhan sana küstü incindi
gömleğini kendin yırttın ellerinde kana bulaşmış izleri
kurtlar çöllerde senden kaçmakta
bu kadar vahşet onlara bile fazla
kalbim kokuna hasret ölecek biliyorum
gelme kudretini gelmeyerek intihar ettin diye seste etmiyorum
sevgilim..
kavuşalım kelimesinin hangi köşesinden
ayrılığı yüzüme okudun da
yollarımızı böyle atomlara topraklara ayırdın
seni seviyorum
seni seviyorken bile seviyorum.