Kalbimi Kınaladım... Şiiri - Hafize Hanaylı

Gelme başımın kıvrımlarına, hayalin oturur ürkek yanıma
bir de aniden gelmesen sol tarafıma
oysa bilmiyorsun panik atak var bende zümrüt gözlüm
ani girişler yapma gözlerimin karasına
sıkıştırma senini hayallerimin arasına
susma öyle ses ol duygularına
ben giderim geldiğim gibi olmasa da
kan sızsa da taze yaralarımdan…

Sevgimi anlaman için yirmi dokuz harfi mi katletmeli
kalemi namlu yapıp, şarjörü boşaltmak mı gerekli?

Bir de senden ağladı bu masum yüreğim
hani sen doğru adamdın ya zümrüt gözlüm
doğruluğuna sanırım en fazla kendini kandırdın
aşkın orta yerinde kaçarak kanıtladın!

Miadı çabuk tükenen sevdanın son geçişiyim gözlerinden
yirmi dokuz harfle adlandırdın ya sevmeyi bana
her harfine bir damla söz yaşına eşdeğer bedel biçiyorum
sana verdiğim değere sevgiye karşılık
en temiz duygularımdan kirleniyorum
acıyor duygularımın sen yanı
geliyorsun yastığıma sorgusuz sualsiz paldır küldür
dokunduğun yerden titriyor üşüyorum…

Dün gece yine benimle idin
kınalayıp başını, evladını vatana gönderen anne misali
kınaladım kalbimi kurban ettim sevgine
sonra, bir şey öğretti yalnızlık bana
aşkta kavuşmayana şehit, ayrı düşene yalnız dendiğini
sevince öğrendim ben!

Duygularıma sıktığın söz öldürdü beni
hiçbir cinayet bu kadar kusursuz olamazdı
ortada delil bırakmadan kaçtın ya dünyamdan
işlediğin cinayete hoşça kal süsü verip feragat edip gidiyorsun!

Seni sevmek, yeşil ışığı beklemeden kırmızı da geçmekti
erken çıkmışım yola vakti dar sandığımdan
sonunun böyle olması sürpriz olmamalıydı aslında, AMA
bir tek senden beklemiyordum, bir tek senden be zümrüt gözlüm
beklemediğim yerden yedim en ağır darbeyi, neylersin
şimdi ben boş yere mi kurban ettim sevgine yüreğimi?