Kalbimi Kanatmıyordu Şiiri - Mustafa Ata

Bakışları bir ok gibi
Kalbime saplanmıştı
Kanatmıyordu kalbimi
Tam aksine kanayan
Acı çeken kalbimin
Dermanı olmuştu
O duygu dolu sözleri
Sanki bir anne şevk kati ile
Kucaklıyordu,sarıp sarmalıyordu
Ruhumu,tüm benliğimi
Mutluluktan kanatlanıp
Adeta uçuyordum
Gökyüzüne ulaşırcasına
Tüm mavilikleri kucaklıyordum
Onun sevgi dolu sözlerini işittikçe
Yüzümde ki hüzün bulutları
Kaybolmuş yüzümde
Güller açar olmuştu
Gözlerim deki umutsuz
Bakışlarım kaybolmuş
Yerini yarına umutla bakan
Bir çift göz almıştı
Onu o kadar derin den
Ve yürekten sevdim ki
Sevda ateşiyle yanıp
Tutuşuyor,aşk badesin den
Kana, kana içip
Hiç ayılmak istemezcesine
Sarhoş oluyordum
Kapılmıştım mavi gözlerinin
O muhteşem büyüsüne
Adeta damarlarımda ki
Kan bütünüyle çekilmiş
Yerini onun bitmez tükenmez
Sandığım....
O sonsuz sevgisi almıştı
Hasrettik birbirimize
Ben başka bir şehirde
O başka bir şehirde
Hasret ateşi yakıyordu bağrımı
Kavuşmak istiyorum
Sana iki gözüm dedim
Sönsün istedim hasret ateşi
Ama sen istemedin beni
Be gülüm…
Sana olan sevgime karşılık
Sen DUYGUSUZSUN dedin
Ve gittin…
03.06.08 İzmir…(DUYGUSUZ ŞAİR)