Kalbimi istemiştin! 
İşte getirdim sana!
Artık, gidip kayboldu; bil beni!
Kalbim ve sen…
Yaşayın!
Sevinci, seviyi…
Unuttuğum sevgiyi…
 
Aşk bu dünyanın ölçüleriyle açıklanamaz sevgili. O ilkel bir acıdır, yaban bir ağrıdır. Gelir  ve içimizdeki o çok eski bir şeye dokunur. Sonra bir perde açılır ve yolculuk başlar. Bu yolculukta artık para, tarifeler, beklentiler, randevular, taksitler, iş, anneler ve korkular yoktur. Aşkın kendi gerçekliği vardır sevgili. İnsan bir başka ışığa teslim olur...  
Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil, içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir. Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur. Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.
Hindistan'da Ganj Nehri'nin kıyısında yakılan yoksul adamın hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de... Newyork'ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının çıplak yalnızlığı da. Her şey onunladır, ona emanettir sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de...
Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili, kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı hakikatlere daha yakınızdır, inan...
Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye. Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda, gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri, o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim. Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye...
Aşk çok eski bir şeydir sevgili. Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer. Sevdiğimiz insanların çocuklukları da... Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer. Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider, hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya...
Devamını Oku
Aşkta yarın yoktur sevgili. Zaman ileri doğru değil, içeri, yüreklere, derinlere doğru işlemeye başlar, bilgeleşir. Hiç bilmediği sezgileriyle buluşur. Yükü çok ağırdır, kendiyle buluşmuştur. Hem dışındadır dünyanın, hem de ortasında.
Hindistan'da Ganj Nehri'nin kıyısında yakılan yoksul adamın hissettikleri de onunladır, yitirdikleri de... Newyork'ta, bir sokakta, o kartondan kulübesinde yaşayan kadının çıplak yalnızlığı da. Her şey onunladır, ona emanettir sanki, ama o, çıldırtıcı bir yalnızlık içindedir yine de...
Aşkın kültürlü olmakla, bilgili olmakla da ilgisi yoktur sevgili, kanımıza karışan ilkel acı, o yaban ağrıyla hiçbir kitabın yazmadığı hakikatlere daha yakınızdır, inan...
Kim demişti hatırlamıyorum, aşk varlığın değil, yokluğun acısıdır diye. Belki de bu yüzden ilk gençliğimde, o yoğun aşık olduğum yıllarda, gözüme uyku girmez, dudağımda bir ıslıkla bütün gece şehri, o karanlık, o hüzünlü sokakları dolaşır, insanları uykularından uyandırmak isterdim. Uyanıp, içimde derin bir sızıyla uyanan o derin sancının acısına ortak olsunlar diye...
Aşk çok eski bir şeydir sevgili. Onun içinden o çileli çocukluğumuz geçer. Sevdiğimiz insanların çocuklukları da... Oradan üvey anneler, eksik babalar, parasız yatılılar geçer. Ve sonra aşk bütün bunları alır, daha da eskilere gider, hep o ilkel acıya, o yaban ağrıya...




Kalbini kökünden sökerek vermeyi düşünmek,ancak bir şairin düşüne düşen bir söylemdir sanırım...Kutluyor,saygılar sunuyorum...
kalp değerini bilene verilir, hem de kökünden sökerek. yüreğine sağlık.
Bir kere düştü mü aşka artık onla yaşar onla nefes alır o yürek ve bir ömür onunla yaşar... Kutluyorum Arif Bey güzel şiiri ve yüreği...Selam ve sevgilerimle...++
HER İSTEYENE KALP VERİLMEZ. KİME VERİLEBİLECEĞİNİ KENDİSİ BİLİR. ELBETTE DEĞERİNİ BİLECEK OLANA VERİLİR, KÖKÜNDEN SÖKME PAHASINA. MUHTEŞEM FİNALİYLE DEĞERLİ BİR ŞİİRDİ SN. TATAR. NİCELERİNE. SAYGIM SEVGİMLE...
Kutluyorum
Arif hocam
selam
sevgi ve
muhabbetle...
'Kökünden sökerek...'
Final bu, vurgu bu işte......
Ama öyle güzel hicvediyor ki şair... 'İki kalbim' derken, 'biri zaten sendeydi', vermiştim, belki de hiç bilmedin... İşte şimdi 'ödünç veriyorum, istedin diye', oldu iki kalp...
Acaba diyorum doğru mu anladım? Yoksa 'başka bir kalp daha mı var', aynı gönülde... Olur ya... Ondandır 'yaslanacak dağ araması', güvenmesi belki de şairin...
İnsan halidir, sevdaların derdidir Arif Bey... Bu kadar yoğun yaşanıyor ve hissettirebiliyorsanız, ne demeli kutlamaktan başka?
Çok güzeldi... Tebrikler şiire ve size...
Arif beyefendi kardeşim
Aşk uğruna insanın feda edemeyeceği hiç bir şey yoktur. Kalpse al o zaten senin. Kardeşim aşkı gayet güzel nakşetmişsin seni yürekten tebrik ediyorum tam puan. Selam ve muhabbetlerimle
Yoğun duyguları harika anlatmışsınız. başarılarınızın devamını
Diliyorum saygılar.
kalp değer gördüğü yerde atmasını bilir.. kutluyorum sayın Tatar..
duygu yüklüydü dizeler tebrik ederim arif ağabey. selamalrımla...
Bu şiir ile ilgili 35 tane yorum bulunmakta