Kalbimi Götürdün Avuçlarında

Kader ellerimi yaman bağladı,
Çözmenin yolunu bulamaz oldum.
Dilim kaderine kendi ağladı,
Adını cömertçe anamaz oldum.

Kalbimi götürdün avuçlarında,
Ömrümün en güzel akşamlarında,
Şimdi bilmiyorum nerde, ne yanda,
Usanıp ben bile aramaz oldum.

Aklım fikrim bomboş, gücüm kalmamış,
Aşkın bedenimde kalp bırakmamış,
Gönül darmadağın, ruh yaralanmış,
Artık hiçbir işe yaramaz oldum.

Ömrüm heder oldu, iflah olmadı,
Mantığım kalbimi durduramadı,
Gözlerim kendine kendi ağladı,
Bir adım önümü göremez oldum.

Aşk gelse bedenden akıl gidiyor,
Yürek yaralanıp feryad ediyor,
Elemler yüreği çok inletiyor,
Sevdanın sırrına eremez oldum.

Sandım ki ben artık yokum dünyada,
Mahvoldum gerçekte, öldüm rüyada,
Nefesim yetmiyor tek bir feryada,
Başıma geleni bilemez oldum.

(SAÇIMIZ BİRLİKTE BEMBEYAZ OLSUN isimli hece şiirlerinden > 96-97/100)