Kalbimi affetmem Şiiri - Nisan Yağmuru

Seviyorum sözünü doğru bildim
Kalbime inandım bu acılar sokağına girdim
Duygularımın en uç noktasındayım
Aklımla kalbim arasında umarsızca kaldım
Önüm uçurum,
Amansız bir girdap
Arkamda alevler yükseliyor
Yanarak kül olacağım
Umutlarım sevdam,
aşkım bildiğim çıkmaz sokakta
Hiçbir çırpınışım kafi gelmedi
Çare olamadım
Öylesine gözyaşlarımla seyirci kaldım
Sevdamı acımadan adak yaptım
Adak olmayacak kadar değersiz kılındım
Vefasızlıkmış bana en yakın
Gözlerimi açtı yolumu aydınlattı
Bana acımış olmalı
Kalbimde farkındaydı beni aldattı
Olmayanı var yaptı
Onurum sevgim yok sayıldı
Biliyordum aşkım gitmişti farkındaydım
Bana kalbim bile yar olmadı
Sevgimle oynayan sanki ne kazandı
Zamanım azalıyor benim
Tek varlığım,
İnancım dualarım sığındığım koruyanım
Beni varsayanım
Onlarla var oldum
Onlarla uğurlanacağım
Bu aşkta sevdada
Kül oldum savruldum
Rüzgarlarla kucaklaştım tanıştım
Kalbime küstüm affetmem barışmam
Kalbime de küs olarak,bu acılara
Yakın zamanda vedalaşacağım
Yok sayılsın benim bu aciz
İşe yaramayan varlığım..