Kalbime sorma ey sevgili!

Kalbime bakıp nerede diye sorma ey sevgili!
Baksan da göremezsin ne kadar derinde olduğunu…
Yaşam denen bu gamlı hayatta kılavuzum aşkındır.
Bakma bana öyle mazlumca, ben sana aşık değilim,
Ben senin aşkına köleyimdir, acıman yok mu bana?

Gönlümüz hızlı alıştı birlikteliğe,
Şimdi bu sınamadır biz ayrı nefes alırken.
*Ey yıldızların dudaklarında gezindi kadın!
Karşımda nazikçe salın!

Seni görmeden yaşayamam demek,
Sana aşığım demekten daha büyük değil midir?

Gönlümdeki duygular gökyüzünü kapladı.
Tenine çarpan o rüzgar bendimden kopar.
*Ey kadın! Parıltın ile gürle…
Gözyaşların azılı fırtına yüreğime!
Gökyüzünden süzülen ay ışığı,
Koyar ortaya bütün güzelliğini.
Çöldeki kum hiddete dönse dindiremez,
Karanlık aydınlığa dönse engelleyemez beni.

Cennet bahçeleri sen adımını atmadan cennet olur mu?
Tüm bunlar ne gözlerine, ne bedenine,
Sözüm ruhuna.
Söylesene bu ne güzelliktir sonsuz?
Söylesene bu ne hikmettir üstüme esen sınırsız.
Sen dışarı adım atmadıkça ay parıldamaz.
Ay bile ışığını senden çalarmış…
Şu yüreğim doldu esenlikle, seni görünce.
Bu aşk, öyle bir husus ki;
İçine tüm çöller sığarda kurumaz,
İçine tüm denizler sığarda, susuzluğumu dindirmez.

Gökte ay parladıkça, göğsüme saçların çarpar.
Tanrı gel de gör şu sevilmeyi.
Dünya bir göz olsa görmemiştir böylesini.
Bakışları serpilen alev…
Yüzüne düşen kâkülün altın.
Sabahın en tatlı rengi,
Geceme çarpan yüreğinin ışıltısı,
Doğa ana sevinçli seni gördükçe,
Toprak ana dudaklarını ısırır,
Kendi kızının bu güzelliğini gördükçe.

Sanki kâinat bir olmuş,
Tüm ulu analar el ele vermiş.
Rüzgar çiçeklere açması için fısıldar.
Bülbül senin şanına şakırdar.
Dünyanın kabuğunda kabaran bir sevgi,
Tanrı paletinin en acı rengi yalnızlık…
Bütün bu saflık, ruh başımı döndürür.
O aşkın güzellikleriyle kuşatılmış bir kaleyim,
Tümden büyülenmiş bir cadı avcısıyım.
Hayallerimde mutluluk ve sen…