Kederimden bin parça düşer üstüme, kalkamam.
Gözyaşım içimdeki mezarları sular, ağlayamam.
Kara geceler parlak kalır yanımda,
Bir tutam hevesimi yüklenip, gökyüzüne bakamam.
Kalbime siyah bulaşmış bir kere, beyaz yazamam.
Umudum kayıp gider ellerimden, tutamam.
Etrafıma ördüğüm duvarlar hapis olmuş bana,
Dışarıdan duyulmasa da içimde susamam.
Ölüm herkes için son durak, erkenden varamam.
Zar zor biriktirdiğim bu sevgiyi, çöplüklere atamam.
Mezar taşıma gündüzün güneşi vursa da,
Toprağın altından gül kokusu alamam.
Kayıt Tarihi : 21.9.2018 18:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!