Kalbime Gömmüşüm Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Rüzgarlar süpürüp silsin adımı,
İsterse unutsun kalbin andımı,
Kalbime gömmüşüm ben feryadımı,
Kavrulup ateşle duman içinde.

Aklımı-fikrimi sokmuşsun zora,
Her an peşindeyim araya-sora,
Dönerken yüreğim ateşe-kora
Tükendi umudum zaman içinde.

Sardı saçağımı, çatımı ateş,
Sönerek çekildi dünyamdan güneş,
Bir zorlu hasretle tuttum da güreş
Ellerim, yüreğim al kan içinde.

Bedenim aşkımın elinde yorgun,
Yaşayıp duruyor tedirgin, dargın,
Battı güneşlerim göklere kırgın,
Yitirdim gülleri harman içinde.

Ne çetin iş imiş çekmek sevdanı,
Tanıyamaz oldum kendi dünyamı,
Çekecek olduktan sonra bu gamı
Bırak boğulayım umman içinde.

(SAÇIMIZ BİRLİKTE BEMBEYAZ OLSUN isimli hece şiirlerinden > 21-22/100)