Kalbime gömdüm Şiiri - Salih Sedat Ersöz

Sana olan sevgi, salat, selamı,
Ellere vermedim kalbime gömdüm.
Yüreğimden çıkan özlü kelamı,
Dillere vermedim kalbime gömdüm.

Âlemi düzelten eşsiz dokunu,
Cehle sapladığın mânâ okunu,
Ruhundan saldığın güzel kokunu
Güllere vermedim kalbime gömdüm.

Yokluğunda bende olan kaygımı,
Gıyabında gönlümdeki saygımı,
Sana olan içimdeki duygumu
Yellere vermedim kalbime gömdüm.

Çağlara ulaşan değerin kutsal,
Bize örnek olan siyerin kutsal,
Süzülüp dökülen her terin kutsal,
Sellere vermedim kalbime gömdüm.

Bize kadar gelen şanlı mazini,
Uhud’da, Bedir’de kalan izini,
Yesribe giderken ayak tozunu
Çöllere vermedim kalbime gömdüm.

Bize bıraktığın yolun emanet,
Yolundan sapanlar eder ihanet,
Sözlerin incidir, altındır, sünnet,
Kollara vermedim kalbime gömdüm.

Kalbimde oluşan derin çizgiyi,
Adına yazılan şiir, ezgiyi,
Gönlümde oluşan sonsuz sevgiyi,
Kullara vermedim kalbime gömdüm.

Sen en sevgilisin çok özel bir kul,
En son Peygambersin, Habib ve Râsul,
Yetişen her çiçek oldukça makbul,
Dallara vermedim kalbime gömdüm.

Seni her zerremle anmak istedim,
Bitmeyen aşkınla kanmak istedim,
Coşkulu sevdamı sunmak istedim,
Yollara vermedim kalbime gömdüm.

Senin yolundaki muvahhitleri,
Durmaz cihad eden mücahitleri,
Hak yolda can veren tüm şehitleri,
Sallara vermedim kalbime gömdüm.