Kalbime ece/ruhumada hece Şiiri - Can Fırat

kalbime ece/ruhumda hece

seni sevince sen yoktun
senin hayalını sevdim
ben seni sevdikçe sen dağ,bende rüzgar oldum
yamaçlarında dolandım durdum
geçtikçe zaman
sen kalbime ece
ruhumda hece oldun

halbuki ben kendim
kimseye benzemek istemedim
ne bir tanrıya
ne insana
ne bir bitkiye nede başka bir şeye
daha çok bir rüzgar gibiydim
kapısı olmayan
penceresi olmayan
nefesi olmayan
bir rüzgar gibi...
bir yerden gelip
bir yere giden rüzgar
bazen esinti
bazen fırtınaydım
gitmek istediğim her yere
sadece kanatlarımla uçtum
nefesime tutundum
nerden geldiğimi,nerde olduğumu ve nereye gideceğimi hep bildim
ama kimse bilmedi beni
sadece ben bildim kendimi
sadece kendimle yarıştım
sadece kendimi geçtim
suya değince uslandım
kara değince arlandım
ateşten geçtim mahir oldum
taşa değince
acı değil merhamet duydum
kanı gördüm ısınmadım/üşüdüm
çamurdan geçtim kirlenmedim
balçığa basınca yapışmadı baygın ayaklarım

bunca yaşadım
onca imtihan geçtim
gitmez,bitmez denilen yılar yendim
kendimi koca dünyaya
sığmaz sandım
döndüm dolaştım ufaldım
bir gülün kokusuna can
bir canın gülüşüne tav oldum

bu kadar anlatım
galiba sen hâlâ anlamadın
itiraf ediyorum
anla işte
sen benim kalbime ece
ruhuma hece oldun

Can Fırat /bir ocak 2018