Kalbime Çizilen Suret Şiiri - Hamza Eren

Kendimi kaybettiğim yerlerde arıyorum seni.
Ruhumun labirentlerinde sakladım hüznümü,
Görmeyesin diye,
Uğultulu rüzgarlarda, sabah bilmez gecelerde
Yazdım senin için en güzel mısralarımı.
Acılar kemirirken ruhumu, fırtınalar çarparken gözlerime,
Yazdım en anlamlı seni en iyi anlatan bestemi.
Kirpiklerime değince gözyaşlarım,
Her damla bir sen olup düşerdi gözlerimden.

Hep kuytu köşelerde döktüm gözyaşlarımı,
Hep gözlerinin değdiği yerlerde aradım sesini,
Ve hep baharın platonik dikenleri batınca kalbime,
Üşürdüm sensiz, sessiz.
Şimdiyse yalnız bir köşede oturmuş,
Kendimle baş başayım ve sen yoksun aklımda sen! ! !
Gökyüzü hiçbir zaman bu kadar dar gelmemişti kalbime.
Hiçbir zaman bu kadar asi bakmamıştın gözlerime,
Rüzgarlar öyle deli esmemişti,
Ve yıldızlar hiçbir zaman bu kadar sönük değildi.

Bu kefenlediğim kaçıncı sevda?
Bu ruhuma doğan kaçıncı veda?
Hiç gelmedi bu kaçışlarının sonu,
Hiç bakmadın gözlerime baktığım gibi gözlerine.
Ve belkide aklına hiçbir zaman düşmedim,
Saatler yalnızlığı günler hüznü gösterirken.
Ve aylar eylülü leyli canım.
Bir kurşuna feda etsem bu aşkı,
Ne kalır ardımda? Ağlarmısın ardımdan,
Nemlenir mi gözlerin, hayıflanırmısın,
Gözlerime bir kere bakmadığın için?
Ve anlar mısın kalbime neden suretini çizdiğimi?
Kaç kişi feda etmedi ki kaç kişi girmediki,
Bu çıkılmaz sokağa.