Kalbimdesin... Şiiri - Emre Tün

Ben senin yalnızlığını sevdim...
ıslanarak yürümeni yağmurda.
Gözyaşlarını,
Yağmur gizlerken ben görsem de,
belli etmemeni...
Şemsiyeyi uzattığımda,
elimi itmeni,
yalnızlığını sevdim...

Bilirsin, hiç söyleyemedim...:
ağır uykulardan uyandıran ağrılarla.
Kalbimdesin.
Söylenmemiş bir söz gibi ince bir alay
Dudağımda.
Bilsen bile,
hissetsen...hissettirmesem de,
Kalbimdesin...

Sen bana yalnızlığı öğrettin...
Yorgun bir dağ gibi olmayı,
Ama herşeye rağmen ayakta kalmayı
Sevdim...
ıslanarak yürürken yağmurda
Yalnızlığa sığınmayı.
Gözyaşlarını;
Yağmurla gizlemeyi, belli etmemeyi...
En acı duyguları dudağına bir alay gibi kondurmayı
Sen öğrettin.
Kalbimdesin...

Birgün,
Bir dağ yorgunluktan bıkacak.
Vazgeçecek yağmur damlaları,
bulutları Terkederek yeryüzüne yağmayı Reddecek.
İnce alaylar yetmeyecek gizlemeye duyguları
Veya Kalbim duracak...
Sen nerede olacaksın?