Kalbimden Uçan Balon Şiiri - Ezgi Şimşek

Dengesizliğine alışamadım,
Beni bu karanlık kuyuda
Terkedip gidişini,
Kabullenemedim bir türlü.

Hani,
Hep yanımdaydın ya sen,
Ne kadar uzakta olursam olayım
Yanıbaşımdaydın.

Şimdi nerdesin,
Kimin yanındasın sevgilim?

Hangi elleri tutuyor,
Hangi bedeni sarıyor,
Gözlerindeki sevgi ve
Gülümsemendeki sıcaklıkla
Hangi kalbi ısıtıyorsun?

Aşkının kapsama alanı
Dışındayım artık.

Belki de,
Kalbinin oyun saatine denk gelmiştik
Biz!

Sahte gülüşlerimin ardına
Sakladım gözyaşlarımı.

Tıpkı bir,
Palyaço gibi! ..

Yalnızlığa sığınan bedenim,
Yokluğuna haykırdı!

Sana,
Git demiş olmanın
Pişmanlığı içinde çırpınıyor
Yüreğim.

Gitmek istediğinden emin olsam bile,
Kal diyebilseydim sana,
Kim bilir belki;
Ne bileyim işte,
Farklı olabilirdi her şey!

En azından sen gitmek
İsteyene kadar,
Seni inandıracak,
Belki de yolundan döndürecek
Vaktim olurdu.

Seviyorum dedim,
İnanmadın!

Geri dön dedim,
Umursamadın!

Beklemekten başka,
Ne gelir elimden? ..

Zaman,
Gerçekten her şeyi
Çözer mi sevgilim?

Yoksa,
Yakarışlarım gibi
Bekleyişlerim de mi boş? ! .

Bekleyişlerim boş olsa ve
Sana dair elimde
Sadece bir kaç anı ve
Sonsuz bir boşluk olsa dahi,
Ruhumda kalan son umur kırıntısı,
Küçük bir çocuğun elinden kaçan
Bir balon gibi,
Kalbimden uçup gitmediği sürece
Seni bekleyeceğim! ..