Loş bir ışık altında örerken oyanı
Bir de ilk buseni kondururken yanağıma
Titrek ellerini bir güz günü yanıyordu leyla
Nasıl unuturum o gözlerindeki mutlu halini?
Aklımdan çıkmıyor, hayallerimden gitmiyorsun.
Tüterken damındaki baca evinizin
Ben sıcaklığını yaşıyorum evimde yalnız
Perdeyi az aralı açık bıraktığın zaman
Soluksuz seyre dalıyordum seni leyla
Biliyordun bunu, çocuklar gibiydin anlıyordum.
Saf bir sabi edasıyla, naif hayaller kurarken
El ele tutuşup, birgün gezemedik doya doya
Şimdi yandığım bu, doyumsuz o gözlerin ah.. leyla
Yerden yere vurdu, sineme imkansız aşkın vurdu
Gezerim yapa-yalnız, bir başıma kör-kütük leyla.
Kayıt Tarihi : 16.2.2018 22:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!