Soğuk bir Yozgat akşamında
Gece yine sessizliğe büründü
Dışarıda biçare gezen eskiciler
Şehrin kirini toplayan,bedbaht işçiler
Ama sen hala yoksun ceylan gözlüm
Kar yağacak diyorlar,yağsın
Hani kar yağdığı vakit
Şehrin her yanını bir sakinlik,bir güzellik kaplıyor ya
Sen o güzellikten daha da güzelsin
Lise Caddesi'nde avare dolaşıyorum
Aniden fezadan kayıp,bir sitare gibi karşıma çıkıyorsun
O günü unutmak mümkün mü ceylan gözlüm ?
Mümkün mü ?
O nur gibi parlayan ay yüzünü görünce
Sanki ayaklarımdan başıma kadar
Canımı acıtmayan bir ateşle yanıp kavruluyorum
Sahi bu nasıl bir ateş ki canımı yakmıyor ?
Adını buldum
Bunun adı aşk ateşi
Bu öyle bir ateş ki
İnsanı yakarken
Kalbini ve ruhunu
Daima huzur kaplatıyor ay yüzlüm
İnsan bu ateş karşısında
Kelebek misali
Tüm benliğiyle yanmak istiyor
Kayıt Tarihi : 14.1.2023 23:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!