"kalbimden Geçen Son Tren"

"KALBİMDEN GEÇEN SON TREN"
Bir tren geçti bu gece kalbimden,
Sessizdi,yavaştı ama derindi izleri.
Ne bir bilet kestim,ne de bir el salladım ardından,
Sadece içimdeki istasyonda bekledim.

Beni alır mıydı?
Yoksa başka diyarlara mı götürürdü?
Bilmem...
Ben hep oradaydım ama o hep geçti gitti.

Yalnızlıkla dolu bir istasyondu kalbim,
Bir bankta oturmuş çocukluğumu bekliyordum
Bir tren gelecek ve beni alıp götürecek diye
Ama trenler hep başkasına durdu,
Benim duraklarım hep ıssız kaldı...

Rayların üstünde pas tutmuş umutlarımla,
Bir çığlık gibi uzayan düdük sesiyle arkalarından bakakaldım,
Ve ben,her sesle biraz daha içime gömüldüm
Biraz daha kalabalıkta kaybolan bir ben kaldım.

Ama öğrendim...
Her tren bir yolcudur,
Her gidiş yeni bir varışa hazırlıktır,
Ve her bekleyiş insanı büyütür
Her gelmeyiş içini onarır.

Son tren geçse de kalbimden,
Ben artık biliyorum;
Ben kendi rayıma düşebilirim
Kendi trenimi beklemeden,
Kendi yolumu çizebilirim.

Kalbimden geçen son tren,
Bir veda değil aslında
Bir başlangıcın habercisi.
Gözlerim dolu ama yüreğim güçlü,
Giden trenin ardından ben hâlâ buradayım, bu son durakta...

10.10.2025