Kalbimden Ay Çıkarırım Şiiri - Hüdai Ülker

Buzlu bahçe, taş kesilmiş yapraklar,
vurgun yemiş vücut,
sağnakta inleyen sevda, ay’ını kaybetmiş gece,
tutunun kollarıma ve sarılın sevgime,
aşkın ruhunu yaşatmalıyız,
yoksa kim kurtarır bu aşkı,
anıt gibi yükselen omuzlarımız olmasa

Esir gözler, kapalı eller, utangaç ömür,
sesini kaybetmiş insan,
hedefsiz yürüyen yolcu,
perdeler kalkmaz aramayana.

O zaman vurmalıyız kendimizi hedefe,
sevimsiz bir gece bölmesin uykumuzu.

Ben kimseyi çıkarmam gönlümden
ve korkmadan yürürüm,
ellerimle açtığım yoldan.

Gündüz güneş olurum,
buzlu bahçe erir,
gece ay çıkarırım kalbimden,
aşıklar aydınlanır.