Kalbimdeki Zindandan Sesler

İçi dışı tarumar edilmiş bir yerdesin,
Kimselerin ulaşamayacağı mahzendesin,
Öyle ki kimseler ulaşamayacak,
Yani benim bile ulaşamayacağım o yerdesin.

Kalbimdesin,
Derinlerde bir zindanda tutsağım,
Hiçbir yolla varamadığım kutsalım,
Kimseyi sokamadığım o yerdesin.

Başkası olsa önemsemem, geçerim,
Senin için cehenneme koşarak giderim,
Uğruna korkusuz methiyeler dizerim,
Sonra hepsini maziye gömerim.

Çünkü mazideki sen, 
Her koşulda bana gelirsin,
Şimdilerde değişen sen,
Geçmişte sadece benimdin.

Ben yine plansız programsız yarınlarda varım,
Asla benim olamayacak diğer yarım,
Biliyorum ki ölene kadar kalacağım yarım,
Dolmayacak yerin, biz seninle bir tam edemeyecek iki yarım.

Sağlıklı düşünemem, hep kafamın dikine giderim,
Yedi milyarda bir gelen o şansları bir bir teperim,
Ben böyleyim, her seferinde yanlışı seçerim,
Seçtiğim en güzel yanlış ise hep sendin.

Hayatıma yeni insanları alırım,
Aklımın içinde gezer dururlar,
Hiçbiri ise asla giremez kalbime,
Kalbimdeki, ulaşamadığım zindandan gitmediği sürece.

Buluşacağımız günü mahşere bırakanlardan olmamalıydık,
Önceleri bir telefonla hemen birbirimizin kapısındaydık,
Şimdileri ben yine gezinirim o dopdolu sokaklarda,
Bir başıma avunurum kendi açtığım o derin yaralarda.

Gittin diye üzülme, ilk defa doğru olanı seçtin,
Ben yine yanlışta kaldım, doğruya bir türlü gidemedim,
Çünkü gidemezdim, böylesine güzel bir yanlıştan vazgeçemezdim,
Dinleyemezdim aklımı, susturamazdım kalbimi, öylece giderdim yanlışa.

Gittim. Ama ilk defa tek başıma gittim.