Kalbimden neler geçtiğini hissedebiliyor olman umuduyla,
Hayata tutunmaya çalışıyorum.
Avuçlarımda gösterebileceğim acılarım yok artık,
Sözlerim, dertlerim, her şey suskun bir yıkım içimde.
Bir köşeye çekildim,
Her şeye uzaktan bakiyorum, bekliyorum
Artık gözyaşlarım düşmüyor bu boş sokaklara.
Ve kalbimdeki sancı,
Beni terk etmeyerek
beni her geçen gün daha da yakacak biliyorum.
Kayıt Tarihi : 17.3.2025 20:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, içsel bir yalnızlık ve acıyı derin bir şekilde hissettiriyor. Kalbinin derinliklerinde biriktirdiği acıları, başkalarına göstermemek için sessizleşmiş bir insanın duygusal yolculuğuna odaklanıyor. Hayatla ve kendi sancılarıyla barışamayan birinin, gözyaşlarını bile dökmekte zorlanarak içsel bir boşlukta kaybolduğunu anlatıyor. "Kalbimdeki sancı" ise, fiziksel bir acıdan daha çok, duygusal bir yükü, sürekli var olan bir ızdırabı simgeliyor. Bu şiir, hem acıların hem de suskunluğun iç içe geçtiği, terkedilmişlik ve yalnızlık hissinin öne çıktığı güçlü bir anlatıma sahip.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!