Kalbimdeki Ev Şiiri - Gökhan Arslan 2

Kalbimde küçük ve mutlu dünyam vardı,
Çiçek bahçelerimin olduğu dünyam,
Yüzümde gülücüklerin olduğu dünyam,
Sokakta yürürken kaldırım köşelerinde,
Hıçkırarak ağlayan bir kadın tanıdım.
Yaralı bir kuş misali yüzü gülmüyordu.

Yaprak yeşilimsi gözleriyle bana baktı,
O yeşilimsi çiçek gözlerinde kaybolup gittim.

Onu küçük ve mutlu dünyama aldım,
Ona gülümsemeyi öğrettim, gülücüklerimi verdim.
Oysaki çiçek bahçemizde mutluyduk,
Bir gün kapılar kilitliydi ve O, gitmişti.
O küçük mutlu dünyam yanmıştı.

Güllerim solmuştu kırmızısını özledim.
Papatyalarım kurumuştu saf beyaz sarısını özledim.
O hayal yeşilimsi gözleriyse kaybolup gitmişti.

Artık her yer siyah karanlık,
O küçük ve mutlu dünyam yok artık.