Kalbimde Yürüdüğün Yollar Var Hala

Sevgili,
Gittiğin günden beri içimde yürümeye devam ediyorsun.
Hiçbir ayrılık, adımlarının izini silemedi kalbimden.
Hâlâ sende kalan bir zamandayım.
Saatim seninle durmuş,
Kalbim sana açılan bir yol gibi,
Her dönüşümde seni baştan yaşatıyor bana.

Duvarlarda bakışların asılı,
Kırlangıçlar bile gökyüzüne senin ismini çiziyor sanki.
Sana dair ne varsa,
Zamanla değil, hasretle çoğaldı içimde.
Sesin suskunluğumda yankılanıyor,
Adın her sükûtta yeniden doğuyor.

Biliyor musun,
Hiçbir yabancı, yürüdügün yerlerden geçmedi.
Kalbimde yürüdüğün yollar var hâlâ:
Kimsenin adım atmaya cesaret edemediği,
Kilitli bir gülüşün ardında bekleyen sokaklar gibi.

Zaman geçti.
Ama bazı sevdalar, takvimle değil, sessizlikle büyür.
Senin olmadığın günlerde bile,
Sana benzeyen bir rüzgârda gözlerimi kapattım.
Sana dokunamamak değil mesele,
Sensizliğe rağmen senden vazgeçememek.

Bir mektup yazılır her gece,
Gönderilmez.
Çünkü bazı kalpler yalnız yazmakla teselli bulur,
Bazı sevgiler sadece susarak anlatılır.
Ben sustum.
Ama içimde ne kadar çok sen vardı,

Kalbimde yürüdüğün yollar var hâlâ,
Bitmeyen bir kavuşmaya benzeyen.

Belki hiç okumayacağın bir mektup,
Ama adının geçtiği her cümlede
Kalbimin hâlâ sana ait olduğunu söyleyen
Sessiz bir yemin.