Kalbimde Yağmurdan Artma Bir Sevda

kırıldım,kırıldım hasta çocuklar gibi,
artık mecalim yok gözlerinden umut toplamaya
yürüyüşüm eskisi gibi değil
köpekleri çağırmıyor inlerinden
Kış uykusuna yatmış bir zafer taşıyorum
kış uykusuna yatmış ve mağlubiyetler ortağı

ne zaman imanıma davransam,
bir çocukların öldüğü oluyor
çocukların öldüğü oluyor,
belki açlıktan belki de kanserden.
En kötüsü de bu diyorum, saçlarımı düzelterek
diyorum çünki yalnız elimden bu geliyor
demesem bir de benim öldüğüm olacak

hiçliğimi ancak haykırmakla taçlandırıyorum
bir şeyim oluyor konuştuğum zaman,
alçak gülüşlerle anlatılmayacak bir şeyim.
sevda diyorum yar diyorum kavgam diyorum
ne de çok diyorum
dinleyenim yok.

Ama biliyorum bir gün aklım inanacak bana
kalbim şahlanacak şüphelerimi yıkıp,
dayanan bir Aşk olacağım ben de
mısrayim* rüzgarlarıyla dayatılan.
sakallarım güreşmekten mağrur
parmaklarım çoktandır yılgın.

insanlar görmeyecek beni bağırsam da
ama yaşadığımı bileceğim çünki
çocuklar gülecek,
savaşlar bitecek yürüdüğüm sokaklarda
hangi dara varsam çokluğu yadsıtacağım onlara
kadınları karanlıktan kurtaracağım
kurtaracağım onları gülmek aşkına
yaşamak aşkına.
ve ellerine şiir bulaşacak dünyanın
bulaşacak ellerine
şiir dünyanın!