yüz yıl oldu
sesini duymayalı,
yüzünü görmeyeli
sesini kuşlardan duyuyorum
yüzünü rüyalarda görüyorum
sahi seni nereden tanıyorum?
adını duyunca, kalbimde çiçekler açıyor
her gece uzaklara mırıldanıyorum
kelimeleri rüzgara emanet edip, bekliyorum
saçların çok yumuşak, hissedebiliyorum
sesin çok tatlı, duyabiliyorum
gözlerini ise hiç görmedim
her baktığımda aşağı düşüyorum
sahi seni nereden tanıyorum?
uykum bile benden kaçıp gidiyor her gece
bana ise bu ağır ruh kalıyor
ama geceleri hiç üşümüyorum
doğru ya sana hiç sarılmadım
sahi neden yanıyorum?
Kayıt Tarihi : 24.6.2022 02:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!