Ve o yorumu yazan… bendim.
Sadece bir kelimeydi belki, sadece bir gülümseme niyetineydi ama meğer bir hikâyenin ilk cümlesiymiş…
Kim derdi ki bir yorum, bir kalbin içinde bu kadar yer bulur, bir yıl sonra hâlâ bu kadar anlam taşır?
Ben o gün sadece içimden geleni yazmıştım.
Ama bugün görüyorum ki, sen onu kalbine koymuşsun.
O an, farkında bile olmadan senin dünyana dokunmuşum.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?