Kalbim Üşüyor Şiiri - Nilay Bağdatlı

Kalbim üşüyor!
Oysa ben onu hep sevgiyle ısıtırdım.
Ne o sevgiler mi tükendi.
Sonbahar mı geldi? Kışa yakın…
Kuruyup gitti mi sevgi ağacım?
Yaprakları dökülüp yerlere mi düştü ne!
Rüzgarlara mı uydu yaprak gibi sevenler?
Oysa ben onu hep sevgiyle sulardım.

Karlar mı yağdı toprağıma?
Mevsimim kışa mı döndü ne!
Dağıldı içimdeki yuvalar,
Son kuşlar uçtu yüreğimden.
Açtım kafesin kapılarını,
Yol verdim hepsine birer, ikişer
Baharlara kanat çırpsınlar.
Bilirim kara kışıma dayanamazlar.
Oysa ben onlara sevgiden yuva vermiştim.

Benim en büyük kudretim sevgiydi.
Şimdi kalbim üşüyor yokluğundan.
Umudum mum alevi; ısıtmıyor!
Titrek,zayıf sönmeye yüz tutmuş.
Şimdi kalbim üşüyor yokluğundan.
Oysa ben onu sevgiyle ısıtırdım…