Kalbim Sende Kaldı

Ne güzeldi aşka dair yaşanan
Sevgiyle umutla birbirine bağlayan
İnsanı alıp pembe bulutların üstüne taşıyan
Ne güzeldi aşka dair yaşanan

Hatırlar mısın ilk tanıştığımız o anı?
Bir okul bahçesinde
Birbirine yabancı olan iki kişi
Sen ve Ben
Küçük bir “merhaba” ile başlayıp bugünlere gelen
Gün geçtikçe muhabbetle sevgiyi büyüten
Bu sevgi sayesinde dallarında kurumuş gülleri bile
Tekrardan yeşertip hayata döndüren
O güzel günleri hatırlar mısın şimdi?

Ya ilk defa el ele tutuşup baş başa kaldığımız o anı?
Dünyanın sadece ikimiz için dönüp dolaştığı o anı?
kuşların bile gıptayla bize baktıklarını hatırlar mısın?
Hey gidi günler hey!
şu genç yaşımda beni hayata küstüren
Dışım aynı kalsa da ömrümü çürüten
Beni benden alıp uzaklara götüren
Hayatın sillesini yeniden bana yediren
Geçliğimi alıp heder eden yıllar!
(çek ellerini yakamdan)
Yeter artık bitsin bu acı
Kalmadı bende sabır taşı
Bir kez olsun çek şu alaycı bakışı
Ver geri! Aldığın, çaldığın baş tacı.

Evet o günler geride kaldı
Gurbet seni benden çaldı
Daha nice yürekleri yaktı
Sevmeyen bunun farkına varamadı

Her gece seni sayıklamaktan sıkıldım
Uykum da sıkılmış olacak ki kaçtı gitti
Aylar oldu uykumda, canımda gitti gelmedi
Ben razıyım uykusuzluğa
Ama sen olmalısın yanımda
Allah’ım ver onu geri bana
Daha fazla dayanamam bu acıya

Ama yok olmaz artık
Anlaşılan bitti senin sevgin
Aylar oldu bir haber bile etmedin
Sen hiç mi beni özlemedin?
Yoksa beni hiç mi sevmedin?
Sevmesen olamazdın bunca süre benimle
Sevdin elbet sende delice
Ama ne çare...

Şimdi aramızda kaç beş yüz kilometre
Bir o kadar yol
Ve bir de aşılması çok güç olan
Lanet olası gurur var.

Şöyle durup geçmişi bir düşünsen
Yaşadığımız o güzel günleri bir gözden geçirsen
Yüzünde bir tebessüm olacak
Diyeceğim ama ne çare
Ben denedim
Yüzümde tebessüm yerine gözlerimden akan yaşlar kaldı.
Bir ağustos ayıydı ayrılık zilleri çaldı
Kader doğduğun gün seni benden aldı
Hem de ne alış!
Senin aklını öyle bir yıkadı ki
Ne aradın ne sordun ne de hatırladın
Ama sen hep benim aklımdaydın
Bir umutla yolara bakmakta olan gözlerimi
Ve aynı zamanda hep sevgiyle bakan kalbimi
Ufacık bir sözle yıktın:
“UNUTTUM”.
Senin için küçük benim için
Büyük bir kelimeydi bu
Sözlerinde bir titreme bile yoktu
Anladım ki sen gerçekten beni unuttun
Ama beni can evimden vurdun
Hala ağlamaklı gözlerim
Hala tek sırdaşım gecelerim

Şimdi kendinle övünebilirsin
Gelip de eserini görebilirsin
Sen orda gününü gün ederken
Ben burada gülmeyi unuttum
Gecem de gündüzüm de bir oldu
Hep seni düşündüm
Seninle birlikte o kelimeyi de
Aklımı yolda bıraktım

Sana hiçbir zaman beddua yapmayacağım
Seni kalbimden de söküp atmayacağım
Kaderin bana yaptığı oyunlara artık kanmayacağım
Bir gün elbet bende güleceğim
Ya da toprak olup öleceğim
Yinede hep SENİ SEVECEĞİM.