Ne çok sevmiştim oysaki, ne çok seviyordum hâlâ.
Yine gidiyor, hiçbir şeyi bırakmadan bana.
Yüzü solgun, bir o kadar bıkkın.
Sitemler birbirine karıştı en nihayetinde.
Çok seven ben miydim sadece?
Kaç gece ağladım, "Sesime gel!" diye.
Ben dayanırım mı sandın, acılarının en derinlerine?
Güçlü kılmak kimi?
İfadeleri seçmek, en zoruna hazırlamak niye?
Korkularım parmak uçlarına bakıyor.
Bana beni anlat, söndür ateşimi.
Bana sorma, kalbim sana sağır.
Gör beni, bana bizi anlat, kalbim dilsiz.
Yine sana düşkünüm, yine sana vurgun.
Kayıt Tarihi : 22.11.2024 13:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
...
Gerçek ilerlemeyi oluşturan, dışsal bilginin birikimi değil, içsel benliğin farkına varılmasıdır.
Zamandan ve mekandan bağımsız olarak bütün arifleyin söylemi birdir.
İçinize dönün.
Şanssız olanlar ve beni tanıyanlar.
Tüm sorgulamalarınızı Öz'ü aramaya yöneltin.
Bunu herkes bilir.
Yüreğinize sağlık
En derin sevgi muhabbet ve selamlarımla
Gerçekten de sevgi, özümüzle kurduğumuz bağdan doğar. Dışarıda aradığımız her ne varsa, aslında içeride saklı. İnsan, kendi derinliklerine indikçe fark eder ki, aradığı her şey zaten hep onun içindedir. Zamandan ve mekândan bağımsız bu hakikati bilmek, sevgiyi birine ya da bir şeye bağlı olmaktan çıkarıp bir varoluş biçimi haline getirir. Tüm sorgularımızı Öz'e yöneltmek, hayatın karmaşasını sadeleştirmenin en samimi yoludur. Çünkü en derin bilgelik, kendi sessizliğimizde yankılanır.
Teşekkür ederim güzel yorumunuz için
Sağlıkla kalmanız dileğiyle..
TÜM YORUMLAR (2)