Kalbim Ölesiye Şiiri - Nuh Karaaslan

İmdi, mavi dinginliklere düşmüş kalbim;
Kayıp martının kanat tüyü misali, çırpınışta...
Öylesine dingin,
Öylesine beyaz,
Öylesine hafif, 
Öylesine savruk,
Öylesine yönsüz, 
Öylesine...
Etrafında giderek çoğalan ve çoğaldıkça açılan, 
Açıldıkça büyüyen halkalar...
Öylesine belirgin; silik öylesine...
Rüzgâr, rüzgâr diyorum...
Eser, eser...
Eser de nereye?.....
Kalbim ölesiye...