Bunca derdimi taşırken
Nefesim sana öşürken
Beni kim görmüş üşürken
Üşümedim kalbim öldü
Üşüyor asıl bir şeyim
Donupta kaldı yüreğim
Ölümüyüm bilmem neyim
Taşa geldim sabrım öldü.
Karanlıkta parlamadım
Aydınlıkta darlanmadım
Sevdim ama yar'lanmadım
Evvelimden ahrım öldü.
Beni vuran gavur dölü
İçerimde herşey ölü
Maya tutmaz aşkın gölü
İçimde baharım öldü.
Sen bile beni görmezsen
Garip halimi sormazsan
Rüyamı hayra sormazsan
Sezai kadarım öldü.
Kayıt Tarihi : 10.1.2020 10:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sezai Efiloğlu 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/01/10/kalbim-oldu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!