(kalbim) Mapushane

Dirilmiş ölülerin arasında kayboluyorum,
Aydınlanan her yeni gün ile..
Geceleri bölen haini desen
Körlemeye yakalama çabasındayım
Kelepçeye vurduğum cümlelerim
beni yeniden kovalıyor umutla..
Sakladığım duygularım ise,
Yuvarlak köşeden beni sobeliyor..
Ağır olanı kaçanları kovalamak değil
Yada tekrardan tutuklamak, bilirim ki değildir..
Fakat hatırladıkça her şeyi, kemiğimden etime kadar iğreniyorum hayattan ve insanlardan..
Zaferi olmayan bir cenkte
var oluşun sancısını yaşıyorum sanki
Asıl ağır olanı nedir biliyor musun kalbim
Onlara tasarladığım mapushanenin taştığını bilmek
Bunca şeyleri hücreye bölsem bile
Engin bir kalbin dahi kapasitesi yetmez ki
Kalbimin mapushanesinde birikmez ki…birikmez