İhanetini affetmeyeceğim.
Edersem, kalbim kurusun.
Özümün nuru!
Mevsim mevsim kuraklığa mahkum,
Paramparça topraklarım...
Derin yarıklarla koptuğum,
Zulmün otağı olmuş yurdum...
Çocuklar tecavüze uğrarken,
Kadınlar eksilirken,
Her yıl yaşlanırken,
Yüzyıllar kefen,
Bahtı kömür gibi kararmışken,
Mazlumken işçiler ve katiller işveren,
Sen oraya vatan diyor isen...
İhanetini affetmeyeceğim.
Edersem, kalbim kurusun.
Özümün nuru!
Kayıt Tarihi : 12.3.2023 05:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!