Kalbim Köpeğin Olsun.2 Şiiri - Kadir Ünlü

Memleket gibi,
Çökelekli yufka ekmek arası,dürüm gibi,
Arası yeşil soğanlı.
Aşka acıkmış yüreğime varlığın.

İyi ki ;
Durmadan rastladım sana,
Attım kucağına,inatla çırpınan yorgun kalbimi.
Sığındı sıcağına,bir köpek yavrusu gibi.
O yavru ki !
Hırpalandı,aç bırakıldı,dövüldü,
tekmelendi...
Kalmıştı zalim ve hoyrat yaban ellerde.
Oysa o insanlık ve dostluk bekledi.
Onlar bekçilik öğretmek istedi,
“Uyuma, uyuma,havla,hırsız dadanmasın eve barka,
Pis köpek”...

Ağlayıp durdu eşikte.
Buldu sonunda bir yolunu !
Attı kendini sokağa, nefes nefese.
Düşmüşken aç ve bitap,iyi ki rastladı sana.
İyi ki baktın gözlerine.
Ve gördü yavru köpek kirli üstünü,
Pırlanta kalbini.
Sığındı İnsanlığına,yırtık paltonun sıcağına.
İşte şimdi kalbim senin köpeğin,
sar kucağına.
Uyusun gözleri,dinlensin yorgun yüreği.
Kesmişken umudu,insanlıktan,aşktan.
Vermeden son nefesini,
Sığınsın sevgiye, güvensin insanlığa.
Çözülsün buzu içinin.
Aldın kucağına,sardın sıcağına,
Kalbim köpeğin olsun...