Kalbim Konuşsa Şiiri - Muhammed Yağmur

Sana söyleyemediklerim,
Biriktikçe içimde ağırlaştı…
Kalbim susarken gözlerim anlatmak istedi her şeyi,
Ama sen hiç duymadın bakışlarımı.

Bir tebessümünle başlıyor içimde fırtınalar,
Bir kelimenle yıkılıyor günüm.
Seni sevmek;
Her gün kendimle savaşmak gibi.

Yanındayken içim titrerken,
Sana sıradan bir “merhaba” gibi görünüyorum.
Oysa o kelimenin ardında
Yüzlerce “keşke” gizli, binlerce “keşke susmasaydım…”

Geceleri düşlerinle dolarken odam,
Sabahları sensizliğe uyanmak…
Bu, belki de en büyük yalnızlık,
Birini bu kadar severken… susmak.

Kalbim konuşsa,
Sana şiir olurdu her cümlem,
Ama ben sadece göz ucuyla bakıp geçiyorum,
Çünkü biliyorum…
Senin dünyanda benim yerim yok belki de.

Yine de her gün seni sevmeye devam ediyorum,
Adını anmadan,
Yüzüne bakmadan,
Sesine karışmadan…
Ama hep içimden, hep derinden, hep sessizce…