Kalbim Evimdir Şiiri - Remziye Gül Yurt

Kalbim, evimdir
Her duygumda sığındığım yuvamdır
Koşulsuz sarar beni, her halimi kabul eder
Her yarama şefkatle dokunur
Her duygumda sığındığım güvenli limandır

Hesap sormaz, suçlamaz beni
İnsan olduğumu hatırlatır bana
İnsan olmanın ulvi bir derece olduğunu bilse de
Bir o kadar hiçliği, acizliği barındırdığını da fısıldar bana

En can dostumdur kalbim
Mutluluğumu derinden alkışlar
Kusurumu örterken yol gösterir, nasihat eder
Düştüğümde ilk eli kalbim uzatır
Bana güç verir, hadi bir daha dene, pes etme der
Kalkmayı öğretir bana
Düştüğüm için bir tekme de o atmaz

Kalbim, evimdir benim
Güvenli limanım, sığınağım
Işığım, yol gösterenim
Koşulsuz, her şartta benimle yaşayanım

Bilirim misafirdir bende, ben de onda misafirim
Ben onu çok incittim
Çok ağlattım, çok ağır yükler yükledim
Kırdım, döktüm,tarumar ettim
O, yine de küsmedi bana
Hatta oturup benimle ağladı

Dedim ya! Kalbim evimdir benim
Bütün ruhumu, benliğimi, duygularımı kuşatan evim
Her halimle beni seven vefalı dostumdur
Her halimi şefkatle saran limanımdır

Tut beni, bırakma
Yine tut, bu defa daha güçlü tut
Çünkü daha gidecek çok yolumuz var
Ve daha çiçek açmamış umutlarımız var
Daha gerçekleşmemiş hayallerimiz
Tut beni, bu defa daha güçlü tut
Daha sağlam sar beni kalbim
Çünkü sana her zamankinden daha fazla ihtiyacım var